یه دیالوگ خیلی قشنگ از فیلم باغ های کندلوس ساخته آقای ایرج کریمی :
بیژن : شما چقدر شکسته شدید !
دریا : زن ها زود پیر می شن ! می دونین چرا ؟
چون عروسک بازیشون هم جدیه ! روی عمرشون حساب می شه !
از دو سالگی مادرن !
بعد مادر برادرشون میشن ! بعد مادر شوهرشون می شن !
باباشون که پا به سن می ذاره ازشون پرستاریه یه مادر رو می خواد !
گاهی حتی مادر مادرشون هم میشن !
من شوهر نکردم !
ولی مادر مادرم بودم ! مادر پدرم بودم ! مادر برادرم هم بودم !
تازه به همه ی اینا بچه های به دنیا نیامده ام رو هم حساب کن !
مادر اونا هم بودم ...
اگر کسی تو را با تمام مهربانیت دوست نداشت ...
دلگیر مباش که نه تو گناهکاری نه او !!!
آنگاه که مهر می ورزی مهربانیت تو را زیباترین معصوم دنیا می‌کند ...
پس خود را گناهکار مبین ...
من عیسی نامی را میشناسم که ده بیمار را در یکروز شفا داد ... و تنها یکی سپاسش گفت !!!
من خدایی میشناسم که ابر رحمتش به زمین و زمان باریده ... یکی سپاسش می گوید و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عیسی و خدایش را سپاس گفتند ... از تو برای مهربانیت قدردانی میکنند !!!
خوبی دلیل جاودانگی تو خواهد شد ... پس به راهت ادامه بده !!!
