یکم احساس ...

باید امشب بروم . . .من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم . . . حرفی از جنس زمان نشنیدم . . . هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود . . . کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد . . .هیچ کس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت . . ...:: سهراب سپهری ::..پ.ن : 1 - منظورش از زاغچه ، شخص نوید عباسپور بوده ...2 - چرا انقد از جنبه رندانه و احساسی زندگی دور شدیم ؟ چرا نگاهمون سرد شده ؟ چرا از عشق و عاشقی دوری میکنیم ؟ چرا انقد از این دنیا سیریم ؟همیشه یادمون باشه که :... زندگی زیباست ...میآیی // همه‌ی دنیا را خاموش کنم // بعد تو همه‌اش را روشن کنی ؟؟

تو چه گفتی سهراب؟!

تو چه گفتی سهراب؟

تا شقایق هست زندگی باید کرد...

با شقایق باشی… زندگی خواهی کرد ؟

ورنه این شعر و سخن یک خیال پوچ است...

پس اگر میگفتی تا شقایق هست حسرتی باید خورد جمله

زیباتر میشد

تو ببخشم سهراب که اگر در شعرت نکته ای آوردم انتقادی کردم …

 …بخدا دلگیرم از تمام دنیا

 …از خیال و رویا

…بخدا دلگیرم 

تو چه گفتی سهراب؟!

تو چه گفتی سهراب؟ تا شقایق هست زندگی باید کرد... با شقایق باشی… زندگی خواهی کرد ؟ ورنه این شعر و سخن یک خیال پوچ است... پس اگر میگفتی تا شقایق هست حسرتی باید خورد جمله زیباتر میشد تو ببخشم سهراب که اگر در شعرت نکته ای آوردم انتقادی کردم …  …بخدا دلگیرم از تمام دنیا  …از خیال و رویا …بخدا دلگیرم

یاد کودکی

باز باران٬ با ترانه
میخورد بر بام خانه

خانه ام کو؟ خانه ات کو؟
آن دل دیوانه ات کو؟

روزهای کودکی کو؟
فصل خوب سادگی کو؟

* * *

یادت آید روز باران
گردش یک روز دیرین؟

پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟
خاطرات خوب و رنگین

در پس آن کوی بن بست
در دل تو٬ آرزو هست؟

* * *

کودک خوشحال دیروز
غرق در غمهای امروز

یاد باران رفته از یاد
آرزوها رفته بر باد

* * *

باز باران٬ باز باران
میخورد بر بام خانه

بی ترانه٬ بی بهانه شایدم٬ گم کرده خانه...

یاد کودکی

باز باران٬ با ترانهمیخورد بر بام خانه خانه ام کو؟ خانه ات کو؟آن دل دیوانه ات کو؟ روزهای کودکی کو؟فصل خوب سادگی کو؟ * * * یادت آید روز بارانگردش یک روز دیرین؟ پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟خاطرات خوب و رنگین در پس آن کوی بن بستدر دل تو٬ آرزو هست؟ * * * کودک خوشحال دیروزغرق در غمهای امروز یاد باران رفته از یادآرزوها رفته بر باد * * * باز باران٬ باز بارانمیخورد بر بام خانه بی ترانه٬ بی بهانه شایدم٬ گم کرده خانه...